Die bou van ‘n ma

Sy’t ‘n nek

wat kan rek

soos ‘n

kameelperd

sodat sy

op ‘n

afstand

kan staan

en sien wat

aangaan

en oë wat drup

soos ‘n kraantjie

as sy na familie

verlang wat ver is.

Sy’t antennas vir

ore wat als opvang.

Haar neus haak sy soos

‘n Venter-sleepwaentjie

aan die vir wie sy omgee

se hartsake en daarmee

kom sy agter die kap van die byl

wat maak dat hulle huil.

Die klanke wat

uit haar mond kom

as sy raas klink nes

die van ‘n slagorkes.

Haar hart het

soveel spasie

soos ‘n mini-

bus taxi in Soweto

en die vir wie

sy lief is druk sy vas

teen haar perfuum-

gegeurde borskas.

Sy het soveel hande

soos ‘n seekat

en dit maak dat

sy kan multi task.

Sy’t ‘n skoot

so groot

soos ‘n skottelbraai

om meer as een

kind gelyk

te kan oplaai.

Sy’t knieë van jelly,

want sodra sy klaar

die Bybel gelees

het kruip sy rond

op die grond.

En sy’t nie

een been nie,

maar twee

met voete

so vinnig

soos Flash

waarmee sy

jou inhaal

van agter af

as jy weghardloop

vir moeilikheid in die

hoop om dit te vermy.