Stadig, sluimerend,
ontwaak hy
soos ‘n sigaretkooltjie
in die nag.
Al dieper trek hy jou in,
stukkie vir stukkie,
totdat jy niks anders as
magtelose tjankgeluidjies uitblaas nie.
Hy rook jou tot op die punt
waar jy fokol voel nie
en vertrap jou
in die grond in met sy pote.
Hy lek jou met
‘n sleeptong vol
kwyldrade van kots,
hy byt jou aan die hakskeen.
Daar’s net 1
van sy
soort...
DEPRESSIE
No comments:
Post a Comment